عمومی در سلامت
image 1601197805

مراحل و نکات درمان بیماری آب سیاه یا گلوکوم

0

مقدمه

گلوکوم یا آب سیاه یک بیماری چشمی است که مشخصه اصلی آن، آسیب بینایی است. آب سیاه چشم، بیماری است که می تواند سبب آسیب عصب بینایی و درنتیجه کوری شود. علت این آسیب در اغلب موارد، بالا رفتن فشار مایع داخل چشم است.

عوامل مستعد کننده، بر حسب نوع گلوکوم، متفاوت هستند. فشار بالای چشم، سن بالای 40 سال، سابقه فامیلی ابتلا به گلوکوم، نزدیک بینی، فشار خون بالا، بیماری قلبی، دیابت و استفاده درازمدت از کورتون ها، می توانند فرد را مستعد ابتلا به گلوکوم زاویه باز کنند. در مورد گلوکوم زاویه بسته، سن بالا، سابقه فامیلی گلوکوم حاد، دوربینی و استفاده از قطره های گشادکننده مردمک، می تواند فرد را مستعد نمایند.

در این مطلب، مراحل اصلی و نکات کلیدی و اجرایی درمان آب سیاه یا گلوکوم، ارائه می شود. امید است با رعایت این موارد تجربه خوبی از درمان این بیماری داشته باشید.

پیش نیاز و ملزومات

  • کارت ملی و شناسنامه
  • دستور بستری شدن توسط پزشک متخصص جراحی (تجویز بستری شدن)
  • معرفی نامه بیمه- برای آشنایی با مراحل دریافت معرفی نامه بیمه کلیک نمایید.
  • نسخه گواهی پزشک متخصص با ذکر علت بیماری (برای دریافت داروهای پرهزینه)
  • دفترچه بیمه (به همراه کپی صفحه اول دفترچه)
  • مدارک و مستندات پزشکی
  • مادران باردار: اصل شناسنامه (به همراه کپی صفحه اول و دوم شناسنامه)
  • هزینه معاینه و جراحی در صورت نیاز

مراحل اصلی

مرحله یک- بررسی علائم اولیه آب سیاه

هر بیماری دارای یکسری علائم اولیهاست. برخی از این علائم توسط بیمار قابل تشخیص بوده و اما به صورت تخصصی این علائم باید توسط پزشک مورد بررسی قرار بگیرد. علائم عمده بیماری آب سیاه عبارت است از:

  • تاری دید و دیدن هاله در اطراف نورها
  • از دست رفتن دید محیطی (دید کاره چشم از بین می رود)
  • نامناسب بودن دید در شب
  • وجود نقاط کور در میدان دید
  • گشادشدن مردمک چشم و عدم پاسخ آن به خود
  • سفت شدن کره چشم
  • درد شدید چشم (گاهی شدت درد موجب تهوع، استفراغ و ضعف می شود)
  • تغییر مداوم نمره عدسی عینک

بررسی های دانوما نشان می دهد علت اصلی آب سیاه ناشناخته است. اما عوامل زیر می تواند خطر ابتلا به بیماری آب سیاه را بالا ببرد:

  • بالارفتن سن (بالای 40 سال)
  • عوامل ژنتیکی و ارثی
  • ضربه های وارده به چشم
  • دیابت
  • استفاده از داروهایی که فشار چشم را بالا می برد مانند قرص های سرماخوردگی، آلرژی (آنتی هیستامین ها)، آرام بخش ها، کورتیزول ها و بعضی داروهای درمان کننده معده و روده

مرحله دو- مراجعه به پزشک متخصص چشم و یا فوق تخصص قرنیه

با توجه به اینکه منشاء و حوزه بیماریتوسط بیمار مشخص است، می توانید از ابتدا نزد متخصص چشم پزشک و یا فوق تخصص قرنیه بروید. البته دانوما توصیه می کند، چنانچه از ابتدا از بیماری خود اطمینان ندارید، در ابتدا نزد متخصص چشم پزشک مراجعه نمایید و در صورت نیاز و به توصیه ایشان به نزد فوق تخصص قرنیه بروید.

پزشک به طور معمول با شیوه های زیر می تواند آب سیاه را تشخیص دهید:

  • بررسی عادی و استفاده از افتالموسکوپ: بر این اساس پزشک قطره ای به منظور گشادشدن مردمک چشم در چشم می ریزد و داخل چشم را با افتالموسکوپ، معاینه می کند و در صورت لزوم از عصب چشم عکس می گیرد.
  • تست تونومتر: در این روش پزشک با دستگاه تونومتر فشار چشم را می سنجد.
  • تست پریمتر: در این روش پزشک با استفاده از دستگاه پریمتر، میدان دید فرد را آزمایش می کند.


!
بهتر است افراد بالای 40 سال، سالیانه تست تونومتر را انجام دهند.

بیماری آب سیاه درمان قطعی ندارد، اما برای کند شدن پیشرفت آن و یا بهبود علائم، در نهایت پزشک متناسب با سطح بیماریمی تواند یکی (یا ترکیبی) از روش های زیر را تجویز کند:

  • دارو درمانی: چنانچه خیلی زود تشخیص داده شود ممکن است با قطره های چشمی بهبود یابد. همچنین برای کم کردن فشار چشم از داروهای ادرارآور (دیورتیک) مانند: تیمولول، بتاکسولول، استازولامید و دروزلامید.
  • عمل جراحی: در صورتی که درمان های دارویی کارساز نباشد، از جراحی (سوراخ کردن) عنبیه با لیزر استفاده می شود تا مایع و درون چشم تخلیه گردد. و در ادامه پس از جراحی نیز باید از قطره های چشمی استفاده کرد.

مرحله سه- خرید و استفاده از دارو (در صورت نیاز و تجویز دارو)

همانطور که مطرح شد، چنانچه این بیماری در مراحل اولیه تشخی داده شود، ممکن است با قطره های چشمی بهبود یابد. همچنین برای کم کردن فشار چشم از داروهای ادرارآور (دیورتیک) مانند: تیمولول، بتاکسولول، استازولامید و دروزلامید.

بنابراین در این مرحله باید برای تأمین دارواقدام کنید. شایان ذکر است نوع و میزان مصرف دارو باید صرفا توسط پزشک تجویز شود. برای آشنایی با مراحل تأمین داروی خاص و پر هزینه کلیک نمایید.

برای دریافت اطلاعات محل تهیه دارو و مشاوره دارویی می توانید از طریق شماره های زیر اقدام نمایید:

  • مرکز اطلاع رسانی تهیه دارو و مشاوره دارویی : 82406
  • آدرس داروخانه های شبانه روزی تهران: 191
  • بخش اطلاعات داروهای کمیاب (داروخانه های خصوصی) و مشاوره دارویی: 1490 یا 190


!
بعد از دریافت آدرس داروخانه ها برای داروهای کمیاب، بهتر است قبل از مراجعه با این داروخانه ها تماس بگیرید. برای تهیه دارو از داروخانه های دولتی، باید با هر کدام از داروخانه های دولتی تماس گرفته شود.


!
شما می توانید برای تهیه دارو از اپلیکیشن های اختصاصی تهیه و تأمین داروهم استفاده نمایید.

در نهایت پس از تهیه دارو، لازم است طبق تجویز دکتر، دستورات و تجویز دکتر را انجام دهید.

مرحله چهار- مراجعه به کلینیک (بیمارستان) و انجام جراحی لیزر

همانطور که عنوان شد، در صورتی که درمان های دارویی کارساز نباشد، بیمار نیاز به جراحی خواهد داشت. در این خصوص از جراحی(سوراخ کردن) عنبیه با لیزر استفاده می شود تا مایع و درون چشم تخلیه گردد. و در ادامه پس از جراحی نیز باید از قطره های چشمی استفاده کرد.

در صورتی که بر طبق نظر دکتر، به عمل جراحی نیاز داشته باشید، مراحل زیر را انجام دهید:

  • مراجعه به پذیرش برای دریافت نوبت معاینه از پزشک متخصص جراح:همانطور که پیش از این مطرح شد، در صورتی که پزشک شما، جراح نبوده و یا در بیمارستان مدنظر شما فعالیت نداشته باشد، باید در بیمارستان موردنظر ابتدا توسط پزشک جراح، معاینه شده و برگه یا دستور بستری دریافت نمایید.
  • معاینه توسط پزشک متخصص جراح
  • آزمایشات پیش از عمل در صورت نیاز
  • انجام عمل جراحی
  • ترخیص از بیمارستان: در صورتی که در نهایت وضعیت بیمار رضایت بخش باشد، از بیمارستان ترخیص می شوید.

برای آشنایی با مراحل بستری شدن و جراحی اینجا را کلیک نمایید.


!
اگر عمل جراحی بر روی افراد بالاتر از چهل سال صورت بگیرد باید نوار قلب، عکس از قفسه سینه و غیره به صورت جداگانه انجام شود.


!
در برخی مواقع ممکن است برخی آزمایشات به توصیه پزشک قبل از مراجعه به بیمارستان انجام شود که لازم است نتایج آن را در بیمارستان همراه داشته باشید.

در نهایت پس از درمان اولیه و مخصوصا عمل جراحی، عملکرد عمومی بیمار و بازده درمان و یا عمل ارزیابی می‌شود و محل جراحی برای علائم عفونت بررسی می‌شود.

نکات کلیدی

  • چنانچه از بیمه استفاده می کنید، از پذیرش بیمه خود توسط پزشک مطمئن شوید.
  • توصیه دانوما این است که یک پزشک عمومی را به عنوان پزشک خانواده خود انتخاب کنید و هنگام بروز علائم اولیه هر بیمای اول به ایشان مراجعه نمایید چراکه بسیاری از بیماری ها (بیماری های متداول فصلی و غیره) توسط پزشک عمومی قال درمان است و از طرفی پزشک عمومی با یک نگاه کل نگرانه می تواند با بیماری مورد نظر مواجه شود. سپس در صورت نیاز می توانید به پزشک متخصص مراجعه نمایید.
  • برای دریافت داروهای خاص (و پرهزینه) با استفاده از بیمه:
    • بیمه خدمات درمانی، نیروهای مسلح و سلامت:

برای دریافت دارو کمیاب و گران با دفترچه خدمات درمانی (کارکنان و بازنشستگان دولت)، نیروهای مسلح و بیمه سلامت، برای اولین بار باید در یکی از داروخانه های اصلی دولتی (مانند 13 آبان) پرونده پزشکی تشکیل نمایید. در هنگام تشکیل پرونده سیستمی برای دارو، مدارک زیر را به کارشناس مروبطه تحویل نمایید:

  • نسخه پزشک بر روی دفترچه بیمه
  • مدارک تشخیصی بیماری شامل مدارک پرتوپزشکی (سونوگرافی، MRI و غیره) و یا آزمایشات مبتنی بر نمونه گیری.
  • نسخه گواهی پزشک متخصص با ذکر علت بیماری (برای دریافت داروهای پرهزینه)

در نهایت کارشناس مربوطه اطلاعات را در سیستم ثبت می نماید. شایان ذکر است در محدوده بازه زمانی و یا تعداد دارو در نسخه (که در پرونده سیستمی ثبت شده است)، برای موارد بعد با مراجعه به داروخانه هایی که آن دارو را دارند می توانید مراجعه نموده و طبق تعرفه تسهیلات بیمه، دارو را دریافت نمایید. شایان ذکر است این پرونده سیستمی، بر مبنای هر داروی خاص بر اساس بازه زمانی و یا تعداد دارو که در نسخه پزشک قید شده است، تشکیل می شود.

  • بیمه تأمین اجتماعی:

صاحبان بیمه تأمین اجتماعی برای اولین بار نیاز به تأیید دارو در سامانه ندارد. اما برای بار دوم باید مراحل فوق را جهت ثبت دارو در سیستم طی نمایند.

لغات و اصطلاحات

  • خدمات پاراکلینیک: مجموعه ای از خدمات بهداشتی و درمانی، مربوط به ناهنجاری ها و مشکلات نهفته در بدن هستند که با معاینه عادی کشف نمی شود و نیاز به بررسی های آزمایشگاهی با استفاده از تجهیزات خاص دارند. به جرات می توان گفت که این نوع از خدمات سرپایی، بیشترین سهم از هزینه های درمانی خانواده ها را در بر می گیرند.
  • معاینه بالینی: معاینه بالینی در پزشکی و پرستاری به دانش درک و شناخت علائم پزشکی (ساین) و نشانه‌های بیماری (سمپتوم) گفته می‌شود که با حس پنجگانه معمولی و بدون نیاز به تجهیزات ویژه پزشکی یا به عبارتی بر بالین بیمار نیز، قابل شناخت و درک بوده و در نخستین مراجعه بیمار و به صورت سرپایی (درون مطب و کلینیک) توسط پزشک یا پرستار تشخیص و مدرک می‌شوند.

منابع و ارجاعات

 

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوزده − 15 =