فوتبال | تاریخچه، قوانین، اصطلاحات

جام های باشگاهی بین المللی–

در ردۀ باشگاهی بین المللی، جام باشگاه های قهرمانِ هر کنفدراسیون، معتبرترین رقابت ها هستند. لیگ قهرمانان اروپا (UEFA Champions League) در قارۀ سبز و جام لیبرتادورس (Copa Libertadores) در آمریکای جنوبی از دیگر رقابت های باشگاهی بین المللی در جهان محبوبیت بیشتری دارند، چرا که تیم ها و بازیکنان حرفه ای تری در آن ها شرکت می کنند. و در نهایت جام باشگاه های فوتبال جهان یا جام جهانی باشگاه های فوتبال (FIFA Club World Cup) هر سال با مدیریت مستقیم فیفا برگزار می شود که در آن، باشگاه هایی که در هر کنفدراسیون به مقام قهرمانی رسیده اند به آن دعوت می شوند تا با یکدیگر مسابقه دهند. این رقابت ها به نسبت دیگر رقابت های بین المللی، در هر دو سطح ملی و باشگاهی، قدمت بسیار کمتری دارند و نخستین دورۀ آن در سال 2000 در برزیل با شرکت 8 تیمبرگزار شد. تیم فوتبال فولاد مبارکۀ سپاهان تنها تیم ایرانی است که افتخار حضور در این جام را دارد.

قوانین کنونی فوتبال–

برای هر یک از اجزای بازی استانداردهایی تعیین شده است که لازم الاجرا هستند و به آنها قوانین فوتبالی گفته می شود. قوانینی که امروزه بر بازی های فوتبال حکم فرما هستند عبارتند از:

• زمین بازی: زمین فوتبال باید پوشش چمن طبیعی یا چمن مصنوعی به رنگ سبز داشته باشد. از چمن مصنوعی معمولاً در کشورهایی استفاده می شود که شرایط آب و هوایی آنها اجازه کشت چمن مرغوب و با کیفیت را نمی دهد یا نگهداری از چمن را دشوار می کند. زمین فوتبال باید حداقل کیفیت بین‌المللی معین شده توسط فیفا را داشته ‌باشد.
• توپ: توپ فوتبال باید ساخته شده از چرم یا مواد سینتتیک مناسب و استاندارد باشد که کیفیتی مانند چرم داشته باشند. قطر توپ باید حداکثر ۷۰ سانتی‌متر و حداقل ۶۸ سانتی‌متر باشد.
• تعداد بازیکنان: هرتیم در هر بازی باید با ۱۱ بازیکن درون زمین بازی را شروع کند که دروازه‌بان یکی از آن‌ها است. اگر تیمی افراد درون زمینش کم‌تر از ۷ نفر شود (به هر دلیلی) حق ندارد بازی را ادامه دهد.
• تجهیزات بازیکنان: بازیکنان اصلی هر تیم، باید لباسی یک رنگ و یک شکل با دیگر هم تیمی هایش به تن داشته باشد که در پشت آن شمارۀ وی درج شده است. علاوه بر این، داشتن کفش و جوراب ورزشی مخصوص فوتبال، قلم بند برای محافظت از استخوان ساق پا الزامی است.

!بازیکنان باید از پوشیدن زیورآلاتی که در طول بازی امکان آسیب رساندن به دیگران یا خودشان را داشته باشد اجتناب کنند.

!لباس دروازه بان نباید شبیه لباس هم تیمی هایش باشد. افزون بر این، دروازه بان می تواند از دستکش برای محافظت از دستان خود استفاده کند.

قوانین هفده گانه فوتبال–

• داور: فردی است که در طول بازی خطاها و سوء رفتارهای بازیکنان را اعلام می کند و به مثابۀ یک قاضی، مسابقه را با صدور رأی مدیریت می کند. داور مجاز است از کارت های زرد و قرمز برای جریمه های فردی و تیمی استفاده کند.
• کمک داور: در طول بازی، داور وسط با کمک داوران دیگری که در کنار خطوط طولی زمین، در کنار دروازه، در اتاق کمک داور ویدئویی VAR (Video Assistant Referee) و در کنار نیمکت های ذخیره مستقر هستند بازی را مدیریت می کند. به این داوران، کمک داور می گویند. کمک داوران در تشخیص خروج یا عدم خروج تمام توپ از زمین بازی، رد شدن یا نشدن توپ از خط دروازه ها، آفساید و بروز خطاها به داور وسط کمک می کنند. همچنین در زمان ضربات پنالتی، نظارت بر جلو نیامدن دروازه بان از روی خط دروازه به عهدۀ کمک داور است. مسئول اعلام درخواست تعویض بازیکنان به داور وسط نیز کمک داوران هستند.

• مدت زمان بازی: مسابقه فوتبال در حالت معمول دو نیمه چهل و پنج دقیقه ای دارد. اگر مسابقه حذفی باشد، حتماً باید در انتهای بازی برنده مشخص گردد. لذا اگر در زمان قانونی 90 دقیقه برنده مشخص نگردد، بازی به وقت اضافه کشیده می شود. اگر تا پایان وقت اضافه نیز هیچ یک از دو تیم نتوانند برنده شوند، باید ضربات پنالتی زده شوند تا برندۀ بازی معلوم شود.
• آغاز مجدد بازی: هر گاه یکی از این موارد در بازی اتفاق بیفتد، بازی باید مجدداً شروع شود:
  • هنگام آغاز مسابقه
  • پس از به‌ثمر رسیدن یک گل در طول بازی
  • هنگام آغاز نیمه دوم
  • هنگام آغاز هردو نیمه وقت‌های اضافی.
• توپ درون و بیرون از بازی: هر گاه تمام توپ از خط دروازه یا خط‌های طولی و عرضی زمین عبور کند، داور بازی را متوقف خواهد کرد. در این حالت می گویند توپ، بیرون از بازی است. هر زمان توپ، بیرون از بازی نباشد، درون بازی به حساب می آید.
• نحوه گل ‌زدن: وقتی که تمام توپ از خط دروازه بگذرد، مشروط بر آن که قبل از آن خطایی صورت نگرفته‌ باشد، گل به ثمر رسیده است.
• آفساید: هر گاه در زمان ارسال توپ، بازیکن مهاجم از همه بازیکنان تیم حریف به دروازه تیم حریف نزدیک تر باشد، در اصطلاح فنی بازیکن مهاجم در موقعیت آفساید قرار دارد و مدافعین تیم حریف، آفسایدگیری کرده اند.
• خطا و سوء رفتار: هر گاه بازیکنی یکی از اقدامات ذیل را انجام‌ دهد، خطا کرده‌است و ضربه آزاد مستقیم یا غیرمستقیم (بسته به نوع خطا) به تیم حریف تعلق می‌ یابد:
  • زدن ضربه یا لگد به بازیکن حریف
  • خطای پشت پا زدن یا تلاش برای انجام خطای پشت پا زدن
  • پرش بر روی بازیکن حریف
  • حمله به حریف
  • حملات یا اقدام به حملات به حریف
  • هل‌دادن حریف
  • تکل‌زدن بر روی حریف
• ضربات آزاد: در زمان بروز خطا، ضربه آزاد در اختیار تیمی که بر روی بازیکن آن خطا صورت گرفته است قرار می گیرد. ضربات آزاد بر دو قسم هستند:
  • ضربه آزاد مستقیم: اگر نیازی نباشد توپ قبل از ورود به دروازه به یکی از بازیکنان (تیم خودی یا تیم حریف) بخورد، ضربه آزاد مستقیم است.
  • ضربه آزاد غیرمستقیم: اگر ضربه آزاد غیرمستقیم باشد، لازم است قبل از ورود به دروازه به یکی از بازیکنان برخورد کند، در غیر این صورت گل قبول نیست.
• ضربه پنالتی: اگر بازیکن تیم مدافع، در محوطه جریمه خودی خطا کند، پنالتی کرده ‌است. اگر جریمه خطا، ضربه آزاد مستقیم باشد، تیم مهاجم باید از روی نقطه پنالتی و بدون دیواره دفاعی تیم مدافع به سمت دروازه شوت بزند. در غیر این صورت، تیم مدافع می تواند در فاصله معین از توپ، دیواره دفاعی شکل دهد.
• پرتاب اوت: پرتاب توپ با دست از کنار خط طولی زمین، یکی از روش‌های شروع مجدد بازی به شمار می آید. هر گاه توپ به بازیکنی برخورد کند و تمام توپ از خط طولی زمین خارج شود، یکی از بازیکنان تیم حریف باید توپ را از محل خروج آن روی خط، پرتاب ‌کند.

!پرتال اوت مستقیم و گل‌ زدن با دست (بدون این که بعد از پرتاب توپ به کسی خورده باشد) ممنوع است و گل به دست آمده با این روش مردود اعلام می شود.

!پرتاب اوت مشمول قانون آفساید نیست.

!در هنگام پرتاب اوت، هر دو پای بازیکن پرتاب کننده باید روی زمین باشند و وی توپ را از بالای سر خود پرتاب کند. در غیر این صورت خطای پرتاب گرفته می شود و پرتاب اوت در اختیار تیم حریف قرار می گیرد.

• ضربه دروازه: شروع دوباره از کنار دروازه یکی دیگر از روش‌های آغاز مجدد بازی به شمار می آید. این روش زمانی استفاده می شود که توپ از خط عرضی زمین، بدون این که به بازیکنان تیم مدافع برخورد کرده باشد عبور کند.

!اگر ضربه دروازه مستقیماً به گل خودی زده نشود (گل به خودی نباشد) می تواند گل به حساب بیاید.

• ضربه کرنر: ضربه کرنر روشی دیگر برای شروع دوباره بازی به شمار می آید. هر گاه توپ قبل از خروج از خط عرضی زمین خودی، به بازیکن مدافع برخوردکند، تیم حریف ضربه کرنر به دست می آورد.

!اگر ضربه کرنر مستقیماً وارد دروازه تیم مدافع شود، گل به حساب می آید.

در ادامه فیلمی در مورد قوانین فوتبال مشاهده نمایید:

مشهورترین و بزرگترین ورزشگاه های فوتبال جهان

ورزشگاه های فوتبال زیادی در سراسر جهان وجود دارند، اما همۀ آنها به یک میزان مشهور و محبوب نیستند. برخی از آنها میزبان بازی های تیم های بزرگ و پرطرفداری مانند بارسلونا و رئال مادرید هستند و برخی دیگر شاهد رویدادهای تاریخ ساز در فوتبال بوده اند، مانند ماراکانا. مشهورترین و بزرگترین ورزشگاه های فوتبال جهان در قارۀ اروپا عبارتند از:

• ورزشگاه سن سیرو در شهر میلان
• استادیوم لا بومبُرنِرا در بوینس آیرس (ورزشگاه اختصاصی باشگاه بوکا جونیورز)
• ورزشگاه نِئو کمپ (کمپِ نو به زبان کاتالانی) در بارسلونا
• ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در مادرید
• ورزشگاه ومبلی در لندن
• استادیوم المپیک در برلین
• استادیوم لوژنیکی در مسکو
• استادیوم اِستا دِ فِرانس در پاریس
• استادیوم مونومِنتال در شهر لیما – پرو
• ورزشگاه آزتکا در مکزیکوسیتی(میزبان بازی های ملی و بازی های خانگی باشگاه کلوب آمِریکا)
• ورزشگاه برج العرب در شهر اسکندریه مصر
• استادیوم ساکِر سیتی یا FBN در شهر ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی (ورزشگاه اختصاصی تیم فوتبال کایزِر چیفز)
• استادیوم آزادی در تهران
• ورزشگاه رونگرادو فِرست آو مِیدر پیونگ یانگ (ورزشگاه میزبان بازی های تیم ملی کره شمالی)
• ورزشگاه اِی اِن زی (ANZ) یا استادیوم المپیک در استرالیا
• استادیوم شاه عالم در شهر شاه عالم مالزی (ورزشگاه اختصاصی تیم فوتبال سَلَنگور)
• استادیوم ملی بوکیت جلیل در شهر کوالالامپور
• استادیوم گلورا بونگ کارنو در شهر جاکارتا

در ادامه ویدیوی زیر را در رابطه با بزرگترین وزشگاه های جهان مشاهده نمایید:

خاستگاه فوتبال در ایران–

امروزه فوتبال در ایران پرهوادارترین و محبوب ترین ورزش است. فوتبال هم مانند دیگر ورزش ها و بازی های جدید (در اصطلاح تخصصی بازی های اروپایی) اواخر قرن سیزدهم هجری شمسی به ایران راه یافت. اروپایی های مقیم ایران و به طور خاص انگلیسی هانقش ویژه ای در این رابطه داشته اند. نامیده شدن این ورزش با نام غربی آن (فوتبال) اتفاقی است که دانشجویان ایرانی اعزامی به اروپا پس از بازگشت به وطن آن را رقم زدند. اگر این دانشجویان این تأثیر را در تاریخچه فوتبال از خود به جا نمی گذاشتند شاید ما نیز مانند بسیاری دیگر از ملت ها امروز با واژگان فارسی این ورزش را می خواندیم، همانطور که ایتالیایی ها به آن کالچو، اعراب به آن کرة القدم و آلمانی ها به آن فوسبُل می گویند. نخستین ایرانی هایی که پا به توپ شدند و فوتبال بازی کردند، تماشاچیانی بودند که نظاره گر فوتبال بازی کردن انگلیسی ها بودند. گاهی که تعداد نفرات انگلیسی ها برای تشکیل دو تیم کافی نبود، از این تماشاگران برای حضور در بازی دعوت می شد. و این گونه بود که فوتبال کم کم جای خود را در دل جوانان ایرانی باز کرد.

فوتبال ملی ایران–

اولین باشگاه ایران در تهران و در زمان رضا خان تشکیل شد. اولین سفر تیمی فوتبالیست های ایرانی به خارج از کشور هم بعد از تاجگذاری رضا خان و در سال 1304 انجام شد. در آن سال تیم ایران به دعوت اتحاد جماهیر شوروی به این کشور سفر کرد و در آخر با 2 شکست و 1 تساوی به ایران باز گشت. بعد از جنگ جهانی دوم، در سال 1325 فدراسیون فوتبال ایران با ریاست علی کنی تشکیل شد و یک سال بعد به عضویت فیفا در آمد. مهم ترین علت تشکیل فدراسیون فوتبال در ایران، لزوم داشتن فدراسیون های ورزشی مستقل برای شرکت در المپیک 1948 لندن بود.

ورزشگاه های فوتبال در ایران–

اولین ورزشگاه فوتبال ساخته شده به دست نهاد دولتی تربیت بدنی در ایران، ورزشگاه امجدیه است که هم اکنون در خیابان شهید مفتح تهران دایر است و بعد از انقلاب اسلامی نام آن به ورزشگاه شهید شیرودی تغییر یافته است. اما معروف ترین استادیوم فوتبال تاریخ معاصر فوتبال ایران، استادیوم آزادی است که میزبان بازی های خانگی تیم ملی و تیم های تهرانی پرسپولیس و استقلال است.

امروزه تمام تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران، موسوم به لیگ خلیج فارس ورزشگاهی اختصاصی دارند. از ورزشگاه های فوتبال ایران، استادیوم های زیر دارای گنجایش و استانداردهای بین المللی هستند:

• استادیوم نقش جهان در اصفهان
• ورزشگاه فولاد آرِنا در اهواز
• ورزشگاه پارس در شیراز
• ورزشگاه یادگار امام در تبریز
• ورزشگاه الغدیر در اهواز
• ورزشگاه ثامن الائمه در مشهد
• ورزشگاه امام رضا در مشهد
• ورزشگاه تختی در تهران
• ورزشگاه تختی تبریز (استادیوم اختصاصی باشگاه تراکتورسازی تبریز)

تیم ملی فوتبال ایران–

تیم ملی فوتبال ایران، ملقب به یوزهای ایرانی، حضورهای بین المللی فراوانی داشته است و افتخاراتی هم کسب کرده است که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سه دوره حضور در المپیک
• حضور در 5 دوره جام جهانی
• 17 بار حضور در بازی های آسیایی
• 3 قهرمانی متوالی در جام ملت های آسیا در سال های 1968، 1972، 1976
• 3 مقام قهرمانی و 2 مقام نایب قهرمانی در بازی های آسیایی و پرافتخارترین تیم این رقابت ها

جواد نکونام با 151 بازی ملی رکورددار بیشترین بازی ملی در فوتبال ایران است. علی دایی با به ثمر رساندن 109 گل ملی آقای گل فوتبال ایران است. مسعود شجاعی با سه بار حضور در جام جهانی رکورددار این عرصه است. در ادامه تاریخچه فوتبال ایران در دهه شصت را مشاهده نمایید:

در ادامه نیز تاریخچه فوتبال دهه هشتاد ایران را ملاحظه نمایید:

لیگ برتر باشگاه های ایران–

جام باشگاهی فوتبال ایران از سال ۱۳۳۶ به صورت کشوری و سراسری برگزار می شود. البته در این مدت این جام دستخوش تغییرات فراوانی شده است، از نامگذاری تا تعداد تیم های حاضر و…. پرافتخارترین تیم های لیگ فوتبال ایران به ترتیب عبارتند از:

• پرسپولیس تهران
• استقلال تهران
• فولاد مبارکه سپاهان اصفهان
• پاس تهران (که بعدتر به همدان منتقل شد و در نهایت منحل گردید.)
• سایپای کرج
• فولاد خوزستان
• استقلال خوزستان

باشگاه پرسپولیس تهران با 5 قهرمانی پی در پی در لیگ برتر فوتبال ایران، رکوردار قهرمانی های متوالی این لیگ است. این باشگاه همچنین با 4 قهرمانی در رقابت های سوپر جام باشگاه های ایران پرافتخارترین تیم باشگاهی از این نظر محسوب می شود.

جام حذفی فوتبال در ایران

جام حذفی در ایران سابقۀ بسیار کم تری نسبت به لیگ دارد. این رقابت ها از سال 1355و با قهرمانی تیم ملوان بندر انزلی آغاز شده است.

باشگاه های ایرانی سابقه ای طولانی از حضور در رقابت های آسیایی را دارند. باشگاه استقلال تهران با ۱۲ بار حضور در فینالو هفت قهرمانی در این رقابت ها، پرافتخارترین تیم فوتبال باشگاهی ایران در رقابت های حذفی به شمار می آید. بعد از استقلال تهران، پرسپولیس تهران با ۸ بار حضور در فینال و شش بار قهرمانی در این جام، دومین تیم پر افتخار فوتبال ایران در این مسابقات است. باشگاه‌های فولاد مبارکه سپاهان و ذوب آهن اصفهان با چهار قهرمانی در ردۀ بعدی پرافتخارترین تیم های باشگاهی در جام حذفی به شمار می آیند.

باشگاه های ایرانی و رقابت های بین المللی–

در عرصۀ رقابت های باشگاهی بین المللی، استقلال تهران با دو قهرمانی و پاس تهران با یک قهرمانی توانسته اند برای ایران افتخار آفرینی کنند. تیم های اصفهانی فولاد مبارکه سپاهان و ذوب آهن هم توانسته اند در این رقابت ها با کسب مقام نایب قهرمانی تاریخ سازی نمایند. فولاد مبارکه سپاهان اصفهان، نخستین و تنها تیم ایرانی است که افتخار حضور در جام باشگاه های جهان را داشته است. در ادامه تاریخچه لیگ قهرمانان آسیا برای تیم های ایرانی ارائه می شود:

فوتبال بانوان در ایران–

سرآغاز فوتبال بانوان به دهه 1340 باز می گردد. از سال 1349 زمین هایی اختصاصی در ایران برای تمرین فوتبال بانوان دایر شدند. در همان سال باشگاه های تاج (استقلال کنونی)، پرسپولیس، دیهیم و عقاب تهران مبادرت به تشکیل تیم های زنان کردند و نخستین دوره لیگ بانوان برگزار شد. پس از انقلاب اسلامی، لیگ برتر فوتبال بانوان در ایران از سال 1386 آغاز به کار کرده و کماکان به کار خود ادامه می دهد. پرافتخارترین تیم لیگ برتر فوتبال بانوان ایران، باشگاه فوتبال زنان شهرداری بم است که توانسته در هفت دوره این لیگ به قهرمانی برسد. در نخستین دوره لیگ برتر بانوان ایران تنها 6 تیم حاضر بودند. به مرور تعداد تیم های حاضر در این رقابت ها افزایش یافت. هم اکنون 12 تیم در این لیگ حضور دارند و به رقابت با یکدیگر می پردازند. پس از افزایش استقبال بانوان ایرانی از فوتبال در دهه چهل هجری شمسی، فدراسیون فوتبال ایران تصمیم به تشکیل تیم ملی فوتبال زنان گرفت، اما این تصمیم نتیجه ای در پی نداشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی فوتبال بانوان تا آغاز دهه هفتاد کلاً به دست فراموشی سپرده شده بود، تا این که دوباره در سال 1371 در دانشگاه الزهراء (س) رقابت های فوتبال بانوان در داخل سالن آغاز شد.

به گزارش فیفا، نخستین دیدار ملی تیم فوتبال بانوان ایران در سال 1384 در برابر سوریهدر قالب دیداری دوستانه به انجام رسیده است که در آن، ایران توانسته حریف خود را با نتیجه 5 بر صفر شکست دهد. پس از آن و در همان سال، تیم ملی فوتبال بانوان ایران در بازی های قهرمانی غرب آسیا شرکت کرد و توانست مقام دوم رقابت ها را از آن خود کند. تیم ملی فوتبال زنان ایران در رتبه‌بندی جهانی فیفا در سال ۱۳۸۹ موفق به کسب رتبه 55 ام در دنیا شد. جالب اینجاست که این جایگاه از رتبه جهانی تیم ملی مردان ایران در آن سال بالاتر بود. در ادامه گل های دیدنی تیم ملی فوتبال زنان ایران در جام ملت ها ارائه می شود:

اقتصاد فوتبال–

فوتبال و اقتصاد، در جهان امروز به يكديگر گره خورده اند. فوتبال، به ویژه در سال های اخیر، رشدی تصاعدی در تمام کشورهای جهان داشته است و این مورد موجب شده تا این ورزش، نقشی کلیدی در اقتصاد جوامع مختلف ایفا نماید.

حمایت مالی از ورزش در فوتبال شدیدتر از دیگر ورزش ها وجود دارد. فوتبال این امتیاز ویژه را مرهون محبوبیت بالای خود و تعداد زیاد تماشاچیان و هواداران فوتبالی در ورزشگاه ها و پای گیرنده های رادیویی، تلویزیونی و اینترنتی است. بیش از ۲۴۰ میلیون بازیکن در باشگاه های فوتبال اشتغال دارند، ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار تیم فوتبال در جهان وجود دارد و ۳۰۰ هزار باشگاه فوتبال در سراسر جهان فعال هستند لذا فوتبال محبوب‌ترین ورزش دنیاست. این مزیت باعث شده است تا تولیدکنندگان و ارائه دهندگان خدمات، اعم از خصوصی و دولتی، با صرف هزینه های گزاف از توسعۀ این ورزش و رونق روزافزون آن حمایت کنند و در ازای این حمایت، تبلیغات خود را بر روی لباس های ورزشی و در تابلوهای تبلیغاتی ورزشگاه ها به نمایش بگذارند.

محبوبیت فوتبال فرصت درآمدزایی دیگری را نیز در اختیار باشگاه های ورزشی قرار داده که عبارت است امتیاز پخش تلویزیونی رقابت ها. فروش امتياز پخش بازي های فوتبال به رسانه های صوتی و تصویری، اعم از آنالوگ مانند صدا و سیما و دیجیتال مانند تلویزیون های اینترنتی، يكي از بخش های بزرگ اقتصاد فوتبال به شمار می آید. با این که فوتبال از درآمدزاترین رشته هاي ورزشي است، اما در عین حال هزینه های هنگفتی هم به همراه دارد. هزینه های نگهداری از ورزشگاه های فوتبال، هزینه های میزبانی از بازی های ملی و بین المللی، دستمزد بازیکنان و هزینه های مدیریتی و باشگاه داری مهم ترین آنها هستند.

در نهایت این گونه می توان نتیجه گیری کرد که فوتبال به بخشی مهم از اقتصاد جهان تبدیل شده است. ارتباط فوتبال و اقتصاد، رابطه ای دو سویه است. فوتبال بدون حمایت های اقتصادی و صرف هزینه های مالی نمی تواند به بقای خود ادامه دهد و در عین حال، اقتصاد برای پویایی و رشد و توسعۀ خود وابسته به فوتبال است. در ادامه فیلم زیر در خصوص رابطه اقتصاد و فوتبال، نکات مهمی را مطرح می کند: