مناجات الذاكرين | مناجات سیزدهم خمس عشر | راز و نیاز اهل ذکر

مُناجاتُ الذّاکِرین یا مناجات یادکنندگان خدا، مناجات سیزدهم از مناجات‌های پانزده‌گانه (خمس عشر) امام سجاد (ع) است و موضوع آن ذکر و یاد خداوند و این که ما نمی‌توانیم حق ذکر و یاد خداوند را به جای آوریم، می باشد.

در این مطلب، متن مناجات ذاکرین همراه با ترجمه روان و صوت زیبا ارائه می شود. امید است همراهان عزیز دانوما ضمن قرائت مناجات، ادعیه و زیارات، ما را نیز از دعای خیر و نظرات خویش بهره مند سازند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِلهِى لَوْلَا الْواجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِكَ لَنَزَّهْتُكَ مِنْ ذِكْرِى إِيَّاكَ عَلَى أَنَّ ذِكْرِى لَكَ بِقَدْرِى لَابِقَدْرِكَ وَ مَا عَسَى أَنْ يَبْلُغَ مِقْدارِى حَتَّى أُجْعَلَ مَحَلّاً لِتَقْدِيسِك

ترجمه: معبود من! اگر پذیرش فرمانت واجب نبود هر آینه پاک نگاه می‌داشتمت از اینکه ذکر تو را به زبان آورم، چه ذکر من از تو به‌اندازه فهم من است نه برازنده کمال تو، شأن و اندازه من چقدر می‌تواند بالا رود تا ظرف تقدیس و ستودن تو قرار گیرم

وَ مِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَيْنا جَرَيَانُ ذِكْرِكَ عَلَى أَلْسِنَتِنا، وَ إِذْنُكَ لَنا بِدُعائِكَ وَ تَنْزِيهِكَ وَ تَسْبِيحِكَ

ترجمه: از بزرگ‌ترین نعمت‌ها بر ما جريان داشتن ذکر تو بر زبان ماست و اجازه‌ای است که به ما دادی تا تو را بخوانیم و تنزیه و تسبیح کنیم

إِلهِى فَأَلْهِمْنا ذِكْرَكَ فِى الْخَلَاءِ وَ الْمَلَاءِ، وَ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ، وَ الْإِعْلانِ وَ الْإِسْرارِ، وَ فِى السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ

 ترجمه: معبود من! پس ذکر خود را به ما الهام کن در نهان و آشکار و شب و روز و پیدا و پنهان و در خوشی و ناخوشی

وَ آنِسْنا بِالذِّكْرِ الْخَفِيِّ، وَ اسْتَعْمِلْنا بِالْعَمَلِ الزَّكِيِّ وَ السَّعْىِ الْمَرْضِيِّ، وَ جازِنا بِالْمِيزانِ الْوَفِيِّ

ترجمه: و ما را به ذکر پنهان مأنوس گردان و به عمل پاکیزه و کوشش پسندیده بکار گیر و به میزان کامل پاداشمان بده

إِلهِي بِكَ هامَتِ الْقُلُوبُ الْوَالِهَةُ، وَ عَلَى مَعْرِفَتِكَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبايِنَةُ فَلَا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إِلّا بِذِكْرَاكَ وَ لَا تَسْكُنُ النُّفُوسُ إِلّا عِنْدَ رُؤْياكَ

 ترجمه: معبود من! دل‌های عاشق، شیفته تو هستند و خردهای جدای از هم، بر معرفتت متفق گشته‌‏اند، بدین خاطر دل‌ها آرام نگیرند جز به یاد تو و جان‌ها جز به هنگام مشاهده‌ جمال تو آرام نشود

أَنْتَ الْمُسَبَّحُ فِى كُلِّ مَكَانٍ، وَ الْمَعْبُودُ فِى كُلِّ زَمَانٍ، وَ الْمَوْجُودُ فِى كُلِّ أَوَانٍ، وَ الْمَدْعُوُّ بِكُلِّ لِسَانٍ، وَ الْمُعَظَّمُ فِى كُلِّ جَنانٍ،

ترجمه: تو  تنزیه‌شده‌ای در هرجا و پرستش شده ای در هر زمان و در هموارۀ روزگار بوده‌ای و به هر زبان خوانده شده‌ای و در هر دلی بزرگداشت شده‌ای

وَ أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ، وَ مِنْ كُلِّ رَاحَةٍ بِغَيْرِ أُنْسِكَ، وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ، وَ مِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَيْرِ طَاعَتِكَ

ترجمه: آمرزش می طلبم از هر لذّتی به جز یاد تو و از هر آسایشی جز انس با تو و از هر شادمانی به جز قرب تو و از هر مشغله ای جز طاعت تو

إِلهِى أَنْتَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللهَ ذِكْراً كَثِيراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً) وَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ: (فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ)

ترجمه: معبود من!  تو گفتی و گفتارت حق است که: ” اى‏ كسانى كه ايمان آورده‌‏ايد خدا را ياد كنيد ياد كردن بسيار و تسبيح او گویید در صبح و شام و تو گفتی و گفتارت حق است: «مرا ياد كنيد تا من هم شما را ياد كنم “

 فَأَمَرْتَنا بِذِكْرِكَ، وَ وَعَدْتَنا عَلَيْهِ أَنْ تَذْكُرَنا تَشْرِيفاً لَنا وَ تَفْخِيماً وَ إِعْظَاماً، وَ هَا نَحْنُ ذَاكِرُوكَ كَما أَمَرْتَنا، فَأَنْجِزْ لَنا مَا وَ عَدْتَنا، يَا ذاكِرَ الذَّاكِرِينَ، وَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

ترجمه: ما را به یاد کردنت فرمان دادی و وعده فرمودی که تو نیز از روی گرامی‌داشت و تمجید و بلندمرتبه شدن و بزرگ شدن، ما را یاد کنی، اکنون برابر با فرمانت تو را یاد می‌کنیم، پس تو نیز به وعده‌ات وفا کن، ای یادآور یادکنندگان و ای مهربان‌ترین مهربانان

مهم ترین مضامین مناجات ذاکرین

• کسب هر لذتی غیر از ذکر خدا نیازمند استغفار است
• انسان در به جا آوردن ذکر حقیقی خداوند ناتوان است
• هر عقلی در حد توان خود از معرفت الهی بهره مند است     
• طلب توفیق ذکر و یاد الهی از خداوندکه بزرگ ترین نعمت‌ الهی است
• مهم ترین هدف انسان در زندگی لقاءالله وتنها وسیله آرامش دل‌ ها یاد خداوند است

• مفاتیح الجنان
• صحیفه سجادیه