مناجات اول خمس عشر | مناجاة التائبين یا راز و نیاز توبه کنندگان

مُناجاتُ التّائِبین یا مناجات توبه‌کنندگان مناجات اول از مناجات‌های پانزده‌گانه (خمس عشر) امام سجاد(ع) است و موضوع آن توبه و استغفار و توجه به آثار زیان‌بار گناه می باشد.

در این مطلب، متن مناجات تائبين همراه با ترجمه روان و صوت زیبا ارائه می شود. امید است همراهان عزیز دانوما ضمن قرائت مناجات، ادعیه و زیارات، ما را نیز از دعای خیر و نظرات خویش بهره مند سازند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِلهِى أَلْبَسَتْنِى الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتِى، وَ جَلَّلَنِى التَّباعُدُ مِنْكَ لِباسَ مَسْكَنَتِى، وَ أَماتَ قَلْبِى عَظِيمُ جِنايَتِى، فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ

معبود من! گناهان بر من لباس خواری پوشانده و دوری از تو جامه درماندگی بر تنم پیچیده و بزرگی گناهانم دلم را میرانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن

يَا أَمَلِى وَ بُغْيَتِى، وَ يَا سُؤْلِى وَ مُنْيَتِى، فَوَعِزَّتِكَ ما أَجِدُ لِذُنُوبِى سِواكَ غافِراً، وَ لَا أَرَى لِكَسْرِى غَيْرَكَ جابِراً

ای آرزویم و مرادم و خواسته‌ام و امیدم، به عزّتت سوگند آمرزنده‌ای جز تو برای گناهانم نمی‌یابم و برای دل‌شکستگی‌ام جز تو جبران‌کننده‌ای نمی‌بینم

وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَةِ إِلَيْكَ، وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِكانَةِ لَدَيْكَ، فَإِنْ طَرَدْتَنِى مِنْ بابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ ؟

 به آستانت با تضرع و انابه فروتنی کردم و با ذلّت و خواری، به درگاهت تسلیم شدم، اگر مرا از درگاهت برانی به چه کسی روی آورم؟

و َإِنْ رَدَدْتَنِى عَنْ جَنابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ  فَوا أَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتِى وَ افْتِضاحِى، وَ وا لَهْفاهُ مِنْ سُوءِ عَمَلِى وَ اجْتِراحِى

و اگر از درگاهت بازگردانی مرا به که پناه برم در این حال افسوس از شرمندگی و رسوایی‌ام و وای از نگرانی‌ام از زشتی کردار و مرتکب شدن گناهانم

أَسْأَلُكَ يَا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ، وَ يَا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ، أَنْ تَهَبَ لِى مُوبِقاتِ الْجَرائِرِ، وَ تَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ السَّرائِرِ

از تو می‌خواهم ای آمرزنده گناهان بزرگ و ای ترمیم کننده استخوان شکسته، که گناهان تباه‌کننده‌ام را برمن ببخشایی و پنهان‌کاری‌های رسواکننده‌ام را برمن بپوشانی

وَلَا تُخْلِنِى فِى مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَغَفْرِكَ، وَلَا تُعْرِنِى مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَسَتْرِكَ

و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بی‌بهره نگذاری و از پوشش زیبای چشم‌پوشی‌ات عریان و بی‌پوشش رها نکنی

إِلهِى ظَلِّلْ عَلى ذُنُوبِى غَمامَ رَحْمَتِكَ، وَ أَرْسِلْ عَلى عُيُوبِى سَحابَ رَأْفَتِكَ

 معبود من! سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز و ابر مهربانی‌ات را بر عیب‌ هایم بفرست

إِلهِى هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلّا إِلى مَوْلاهُ  أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِواهُ

 معبود من!  آیا برده فراری جز به‌سوی مولایش باز می‌گردد؟ یا کسی به او از خشم مولایش، جز مولایش پناه می‌دهد؟

إِلهِى إِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّى وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ

 معبود من! اگر پشیمانی از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانان هستم

وَ إِنْ كانَ الاسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّى لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ، لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى

و اگر آمرزش خواهی از خطاها سبب فروریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضی شوی

إِلهِى بِقُدْرَتِكَ عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ، وَ بِحِلْمِكَ عَنِّى اعْفُ عَنِّى، وَ بِعِلْمِكَ بِى ارْفَقْ بِى

معبود من! با توانایی‌ات بر من، توبه‌ام را بپذیر و با بردباری‌ات نسبت به من، از من بگذر و با آگاهی‌ات از حال من، با من مرافقه و مدارا کن

إِلهِى أَنْتَ الَّذِى فَتَحْتَ لِعِبادِكَ بَاباً إِلى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، فَقُلْتَ: (تُوبُوا إِلَى اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً) فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ

معبود من!  تویی که به روی بندگانت دری به‌سوی بخششت گشودی و آن را توبه نامیدی و خود فرمودی: (به پیشگاه خداوند توبه کنید، توبه‌ای خالص) پس عذر کسی که از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه می‌تواند باشد

  إِلهِى إِنْ كانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ

معبود من! اگر نافرمانی و گناه از بنده‌ات زشت است، پس گذشت از جانب تو زیباست

إِلهِى مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ، وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ

 معبود من! نخستین کسی نیستم که تو را نافرمانی کرده و توبه‌اش را پذیرفتی و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مورد احسان قرارش دادی

يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ، يَا كَاشِفَ الضُّرِّ، يَا عَظِيمَ الْبِرِّ، يَا عَلِيماً بِمَا فِى السِّرِّ، يَا جَمِيلَ السِّتْرِ

ای اجابت کننده درماندگان، ای برطرف‌کننده زیان، ای بزرگ نیکی، ای دانای نهان، ای زیبا پرده‌پوش

اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَيْكَ، وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ

به جود و بزرگواری‌ات از تو درخواست یاری و کمک دارم و به آستانه‌ات و رحمت و بخشایشت متوسل شدم

فَاسْتَجِبْ دُعائِى، وَ لَا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجائِى، وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِى، وَ کَفِّرْ خَطِيئَتِى، بِمَنِّكَ و َرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين

 پس دعایم را اجابت کن، امیدم به خودت را ناامید نکن سو توبه‌ام را بپذیر و با احسان و مهربانیت خطاهایم را نادیده بگیر، ای مهربان‌ترین مهربانان

مهم ترین مضامین مناجات تائبين

• توبه و استغفار عامل رسیدن به رحمت الهی
• توبه پذیری خداوند
• اشاره به پنج صفت خداوند، اجابت‌کننده درماندگان، برطرف‌کننده زیان، احسان‌کننده بزرگ، دانای اسرار و پرده پوشی بر خطا‌ها
• اشاره به آثار گناه که باعث خواری و مذلت در دنیا و آخرت، دوری از خدا و مرگ دل‌هاست
• اشاره به رازداری و پرده پوشی خداوند بر گناهان بنده

• مفاتیح الجنان
• صحیفه سجادیه