مناجات الشاكرين | مناجات ششم خمس عشر | راز و نیاز سپاس‌گزاران و شاکران

مُناجاتُ الشّاکِرین یا مناجات شکرگزاران، مناجات ششم از مناجات‌های پانزده‌گانه (خمس عشر) امام سجاد(ع) است و موضوع آن شکر گزاری به درگاه خداوند، عوامل غفلت از شکرگزاری نعمت‌های خدا، عجز از شکرگزاری و نیز کوتاهی بندگان در قدردانی و شکر آن ها می باشد.

در این مطلب، متن مناجات شاکرین همراه با ترجمه روان و صوت زیبا ارائه می شود. امید است همراهان عزیز دانوما ضمن قرائت مناجات، ادعیه و زیارات، ما را نیز از دعای خیر و نظرات خویش بهره مند سازند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِلهِى أَذْهَلَنِى عَنْ إِقامَةِ شُكْرِكَ تَتابُعُ طَوْلِكَ، وَ أَعْجَزَنِى عَنْ إِحْصاءِ ثَنائِكَ فَيْضُ فَضْلِكَ

ترجمه: معبود من! پیاپی آمدن نیکی و محبّتت، برپاداشتن سپاست را از یاد من برد و فراوانی بخششت، مرا از شمارش ستایشت درمانده ساخت.

وَ شَغَلَنِى عَنْ ذِكْرِ مَحامِدِكَ تَرادُفُ عَوائِدِكَ، وَ أَعْيانِى عَنْ نَشْرِ عَوارِفِكَ تَوَالِى أَيادِيكَ

ترجمه: و در پی هم رسیدن احسانت، مرا از یاد اوصاف نیکت بازداشت و پشت هم رسیدن نعمت‌هایت مرا از گسترش دادن خوبی‌هایت درمانده کرد.

وَ هذا مَقامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْماءِ وَ قابَلَها بِالتَّقْصِيرِ، وَ شَهِدَ عَلى نَفْسِهِ بِالْإِهْمالِ وَ التَّضْيِيعِ

 ترجمه: این است جایگاه آن‌که به فراوانی نعمت‌های تو و به کوتاهی خود در برابر آن اقرار دارد و علیه خود به سستی در بندگی و هدر دادن نعمت‌ها شهادت می‌دهد.

وَ أَنْتَ الرَّؤُوفُ الرَّحِيمُ الْبَرُّ الْكَرِيمُ، الَّذِى لَايُخَيِّبُ قاصِدِيهِ، وَ لَا يَطْرُدُ عَنْ فِنائِهِ آمِلِيهِ

ترجمه: و تویی مهربان و مهرورز، نیکوکار، بزرگوارکه خواهنده‌اش را محروم نمی‌کند و آرزومندش را از درگاهش نمی‌راند.

بِساحَتِكَ تَحُطُّ رِحالُ الرَّاجِينَ، وَ بِعَرْصَتِكَ تَقِفُ آمالُ الْمُسْتَرْفِدِينَ، فَلَا تُقابِلْ آمالَنا بِالتَّخْيِيبِ وَ الْإِيآسِ، وَ لَا تُلْبِسْنا سِرْبالَ الْقُنُوطِ و َالْإِ بْلاسِ

ترجمه: بار امیدواران به آستانت فرود می‌آید، و آرزوهای عطاخواهان در درگاه رحمت تو می‌ایستد، ، پس آرزوهایمان را با محرومیت و ناامیدی روبرو مکن و جامه ناامیدی و دوری از رحمت را بر ما مپوشان.

إِلهِى تَصَاغَرَ عِنْدَ تَعاظُمِ آلائِكَ شُكْرِى، وَتَضَاءَلَ فِى جَنْبِ إِكْرامِكَ إِيَّاىَ ثَنائِى وَنَشْرِى

ترجمه: معبود من! در برابر بزرگی نعمت‌هایت، سپاسم اندک است و در کنار اکرامت بر من، ستایش و نشر آن از سوی من، پست و ناچیز است.

جَلَّلَتْنِى نِعَمُكَ مِنْ أَنْوارِ الْإِيمانِ حُلَلاً، وَ ضَرَبَتْ عَلَىَّ لَطائِفُ بِرِّكَ مِنَ الْعِزِّ كِلَلاً، وَ قَلَّدَتْنِى مِنَنُكَ قَلائِدَ لَاتُحَلُّ

ترجمه: نعمت‌هایت از انوار ایمان، زینت‌هایی به من پوشاند و لطایف نیکی‌ات خیمه‌هایی از عزت بالای سرم برافراشت و بخشش ها و عطاهایت گردنبندهای زیبنده‌ای به گردنم افکند که هیچگاه باز نشود.

وَ طَوَّقَتْنِى أَطْواقاً لَاتُفَلُّ، فَآلاؤُكَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانِى عَنْ إِحْصَائِها، وَ نَعْماؤُكَ كَثِيرَةٌ قَصُرَ فَهْمِى عَنْ إِدْراكِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصَائِها

 ترجمه: و طوق‌هایی برمن آویخت که به هیچوجه باز نشود، عطاهای انبوهت زبانم را از شمردنش ناتوان ساخته و نعمت‌های فراوانت فهمم را از دریافتشان کوتاه کرده تا چه رسد به بررسی کامل آن‌ها.

فَكَيْفَ لِى بِتَحْصِيلِ الشُّكْرِ وَ شُكْرِى إِيَّاكَ يَفْتَقِرُ إِلى شُكْرٍ فَكُلَّما قُلْتُ لَكَ الْحَمْدُ وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِكَ أَنْ أَقُولَ لَكَ الْحَمْدُ

ترجمه: شکرگزاری‌ات چگونه برای من امکان‌پذیر است درحالی‌که شکرگزاری ام نسبت به تو خود نیازمند شکرگزاری دیگر است، پس هرگاه حمد تو را گفتم، بر من واجب شد که به خاطر آن باز حمد تو را بگویم.

إِلهِى فَكَما غَذَّيْتَنا بِلُطْفِكَ، وَ رَبَّيْتَنا بِصُنْعِكَ، فَتَمِّمْ عَلَيْنا سَوَابِغَ النِّعَمِ، وَ ادْفَعْ عَنَّا مَكارِهَ النِّقَمِ، وَ آتِنا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَيْنِ أَرْفَعَها وَ أَجَلَّها عاجِلاً وَآجِلاً

ترجمه: معبود من! همان‌گونه که ما را به لطفت تغذیه کردی و با احسانت پرورش دادی، پس نعمت‌های سرشارت را بر ما تمام کن و ناگواری‌های ناخوشایند را از ما دور سار و از بهره‌های هر دو جهان بالاتر و برترش را چه الان و چه در آینده به ما عطا کن.

و َلَكَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ بَلائِكَ، وَ سُبُوغِ نَعْمَائِكَ، حَمْداً يُوافِقُ رِضَاكَ، وَ يَمْتَرِى الْعَظِيمَ مِنْ بِرِّكَ وَ نَدَاكَ، يَا عَظِيمُ يَا كَرِيمُ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

ترجمه: تو را سپاس بر خوبی آزمایش هایت و بر نعمت‌های سرشارت، سپاسی که درخور خشنودی‌ات باشد و خیر وجودت را به‌سوی ما جلب کند، ای بزرگ، ای بزرگوار، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان

مهم ترین مضامین مناجات شاکرین

• بیان عجز از شکرگزاری و نیز غفلت وکوتاهی در قدردانی و شکر آن‌ها
• پناه آوردن امیدواران به حضور پروردگار
• ذکر بعضی از نعمات معنوی
• بی‌شمار بودن نعمات‌های الهی و خارج بودن از تصور و فهم انسان
• این که هر شکر نعمتی، خودش نعمتی است از جانب خداوند که باید شکرش را به جا آورد

• مفاتیح الجنان
• صحیفه سجادیه